Soms probeer ik een gedichtje - of hoe je het noemen wilt - te schrijven over een actualiteit. Zo valt mij momenteel op, dat het diagnosticeren van kinderen en volwassenen een trend is. De samenleving is complex en de mensen hebben veel te verstouwen, maar ik vraag me af of (bijna) iedereen geholpen is met een psycho-medische behandeling. Vandaar dat ik in onderstaand gedichtje vanuit een wat humoristische invalshoek dit probeer te kantelen of te relativeren.

Anders

Niet gewoon,

maar ook niet gek of zo.

Gesproken met de psychocraat,

die in zijn ziel kneep.

Ook met de zielepeut,

die zijn verleden als een oude

koe uit de sloot sleepte.

Diagnose: hij is gewoon bijzonder.

Anders niet.