Missionair zijn

“Niet te veel make-up om mensen de kerk in te krijgen”

“De kerkdienst is wel een traktatie, maar dat is iets anders dan een attractie. Dan zou het te oppervlakkig worden. Een kerk hoeft niet per se tegemoet te komen aan allemans smaak,” zegt dominee Cees Huisman (PKN predikant te Meppel) over missionair kerk-zijn. “Het is niet goed om de lat te laag te leggen om maar zoveel mogelijk mensen aan te trekken. Dat is te vergelijken met een meisje, dat te veel make-up gebruikt; zij denkt er aantrekkelijk(er) door te worden, maar zij is daardoor ook zichzelf niet meer.”

“Een missionaire gemeente hangt niet af van het feit of een kerk wel of geen activiteiten op dat terrein ontwikkelt. Ik zie dat veel breder. Jezus zegt niet dat we het zout der aarde moeten worden. Hij zegt dat we het zijn. Dat zullen gemeenten zich voortdurend moeten realiseren. Zelfs als er een leegstaande kerk op een verlaten dorpsplein staat, kan dat werken als zout. Alleen dat al kan mensen tot  nadenken aanzetten. Eén voorwaarde om missionair te kunnen zijn is dat de gemeente zich realiseert gemeente van Christus te zijn, die de boodschap van genade ontvángen heeft. Niet om te bezitten, maar om samen te delen”.

Huisman wijst nadrukkelijk de houding van 'wij bezitten de waarheid en jullie niet' af. “God is er voor iedereen. Het is nooit goed om vanuit betweterigheid een ander te benaderen. De apostel Paulus heeft nadrukkelijk gezegd, dat Gód omziet naar alle mensen, en dus niet wij (hoewel Hij ons wil gebruiken). Het optreden van Paulus in Athene (Hand. 17) is een prachtig voorbeeld van missionaire prediking. Ds. Huisman sprak erover op zondag 5 augustus: Evangelieverkondiging, een heidens karwei! (zie zijn weblog). Vroeger was 'wij hebben een Woord voor de wereld' de slogan van de apostolaire/missionaire kerk. Maar dat had natuurlijk moeten zijn: 'Er is een Woord voor de wereld'. Zodra de kerk zich opstelt tegenover de mensen, raakt zij haar goodwill  kwijt”.
Op de vraag welke misvattingen over de kerk hij tegenkomt, wanneer Huisman ‘buitenstaanders’ spreekt, antwoordt hij: “Vaak halen mensen het gedrag van kerkmensen aan om kritiek op de kerk te uiten. Maar ik zeg dan altijd, dat we belijden, dat we zondaren zijn en niet dat we heilige boontjes zijn. Ook wordt de Bijbel vaak te letterlijk geïnterpreteerd. Je hoort bijvoorbeeld: 'Ik kan echt niet geloven, dat Jezus over het water heeft gelopen'. Maar dat evangelieverhaal heeft veel meer betekenis en diepgang. En daarover wil ik dan graag met mensen in gesprek gaan. Vaak merk ik dan, dat mensen daar wel voor openstaan.”
Aan het einde van zijn preek over Hand. 17 geeft Ds. Cees Huisman zes aanbevelingen om verder na te denken over het missionair-gemeente zijn (zie zijn weblog).